Vanmorgen was de wind gaan liggen en nam ik eens een kijkje in mijn tuin.
De schade bleek mee te vallen. Alleen een cosmea die geknakt was, en mijn dochters bal die helemaal achter in de tuin lag. Omdat het weliswaar fris, maar windstil was, maakte ik een rondje door de tuin en knipte hier en daar wat weg. Het is moeilijk afkicken van zo'n lang tuinseizoen!
 |
| Herfst... |
Een prima gelegenheid om de haag te snoeien, die lelijke rij coniferen waar ik zo graag van af wil (maar alles op zijn tijd). In de twee jaar dat we hier wonen heb ik nog nooit de bovenkant bijgeknipt, omdat die haag zo onnodig hoog is.Ik zie mezelf niet zo gauw staan te wiebelen op een trapje met een elektrische snoeischaar in mijn hand.
 |
| Oude foto van de conifeerhaag (hier nog met het inmiddels door een poortje vervangen hek) |
Ondertussen keek ik met enige afgunst naar het huis aan de overkant van de straat, dat onlangs verkocht is en waar de nieuwe bewoners als eerste hún (eveneens uit zijn krachten gegroeide) conifeerhaag eruit
Ik dus aan de gang met de haag.
Ondertussen was mijn man in de achterkamer bezig de wanden te schuren, omdat we daar binnen afzienbare tijd gaan behangen. Daarvan volgt t.z.t. uiteraard een verslag met foto's!
Omdat mijn man in de kamer bezig was, had ik geen beschikking over ons trapje. Ik besloot daarom eerst de lelijke zijkanten van de heg te snoeien, dan kon ik daarna de bovenkant eindelijk eens recht afscheren.
Helaas had ik buiten mijn chronisch gebrek aan energie gerekend.
Nadat ik (met vele pauzes) erin geslaagd was de zijkant van onze haag te trimmen, was de energie op, en hoewel de dag nog lang niet om was vertelde mijn lijf mij dat het genoeg was geweest voor vandaag en dat ik die bovenkant van de haag maar een andere keer moest afscheren.
Het is niet anders, ik probeer het te accepteren maar het valt me soms wel zwaar, erkennen dat ik bijna niks kan. Gelukkig kon ik mijn buurman nog blij maken met mijn vroege afhaken; hierdoor kon hij mijn heggenschaar lenen en de rest van de zonnige middag gebruiken om zijn haag te snoeien.
's Avonds, tegen zonsondergang, gingen we nog naar een meer in de buurt omdat mijn dochter graag wilde varen met haar Playmobilboot, voorzien van een echt werkend motortje. We hebben een paar mooie foto's gemaakt! (En dit is meteen een sneak preview van het blog dat zij zelf binnenkort gaat openen, met fotoverhalen van de familie Playmobil).
 |
| Kalme zee |
 |
| "Het is nog een heel eind", zegt vader |
 |
| We zijn er. Vader heeft de boot op de kant getrokken. |
 |
| Het einde van een prachtige dag! |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten